De speelplaats

We willen allemaal ergens bij horen

Maar als wij erbij horen hoort er niemand meer bij

Want wij, zijn wij

Als je een kamp bouwt op de speelplaats

Spreek dan samen een wachtwoord af

Dan kan de nieuwe niet zomaar binnen

Zet bewakers voor je kamp en verdedig je materiaal

Tot de bel gaat is dit terrein niet voor binnendringers

Al het materiaal dat de school gekocht heeft

Is nu voor jou, want jij hebt er een kamp mee gebouwd

Dan mag niemand er meer aankomen

En als de leerkracht zegt dat die andere

Ook mag meespelen

Dan moet hij zich aanpassen aan de regels

Van het kamp

Want jij was er eerst

Kinderlogica

Op vrijdag breken de leerkrachten alles af

De grondstoffen voor verdeling liggen weer netjes

In het berghok.  Iedereen is weer gelijk op de speelplaats.

Kinderlogica

We willen allemaal ergens bij horen

Als we erbij horen, willen we er niemand meer bij

Want wij zijn wij

Totdat de bel gaat

Totdat de bom barst

Is er hier niemand welkom

Die het wachtwoord niet kent

 

Het is tijd voor oppervlakkigheid

Geen extra ijs onder al het water dat vandaag viel

Boven ons

Onder ons

Wel Stenen en stenen en stenen en stenen en stenen

Geen diepe reflexie, geen hersencel in beweging

Geen hogere aandacht

 

Ik wil dat u vandaag geniet

 

Niet dat ge niet weet waarover het gaat

Geniet maar geniet maar geniet maar geniet maar geniet maar

Waarom maar ik weet niet waarom

Maar er altijd bij staat

 

Dat is de foutgespelde zee in een andere taal

Eentje waar je extra hard in kunt zwemmen omdat er meer a in zit

Of te veel kwallen omdat er meer a in zit a A

 

Maar hier hoef je vandaag even niets te vinden

Van wat ik doe, of wat er is

Je bent niets kwijt

En je hoeft nergens naartoe

Blijf maar lekker staan

En doe je hoofd uit

 

Het is tijd voor oppervlakkigheid

Geen diepgaande teksten

Wel zinnen en zinnen en zinnen en zinnen en zinnen

Totdat de zin van elke zin is uitgestorven

Je woorden begraaft omdat geen enkel je raakt

Je  je oren hebt afgesloten

 

Dit betekent zo weinig dat elke poging

Te begrijpen wat ik hier doe

Aan je voorbijgaat

Stop met luisteren

Dat is de bedoeling

En nu staan je oren open

Omdat ik probeer op een podium niet gezien te worden

Dat lijkt interessant te zijn

 

Laat je gaan, praat door elkaar heen

En heb niks te vertellen

Maar spreek totdat er uit mond niks anders komt

Dan geschraap omdat zelfs lucht verplaatsen pijn gaat doen

 

Laat je stembanden trillen als de billen

Op couleur cafe.  Spreek minder en probeer meer te zeggen

Ik daag u uit iets te zeggen zonder woorden te gebruiken

Dat gaat beter

 

Laat ik het ook doen

Dan hoort u beter wat ik zeg

-Waarom ik nooit de nieuwe pablo neruda zal worden-

Hij zit in mijn hoofd te masturberen op mixtapes van Britney spears, Nsync en de backstreet boys. Sperma vernietigd niets, maakt alleen een plakkerig zooitje van de muziek. Ik word hier niet opgewonden van, vraag me gewoon af hoe het afloopt met de bandjes, nadat de cassette stopt. Cellen galopperen door mijn bloedbaan botsen tegen de huidlaag er is geen finishlijn wel een oneindig heen en weer. Ze stromen om ter hardste nergens heen. Zijn naam heeft letters uit het alfabet, hetzelfde alfabet waarmee gedichten zijn geschreven ook beleidsteksten ik weet nog niet in welk hokje hij past en of hij effectief een land zou kunnen leiden of beter is met woorden Welke munteenheid het meest gediend is met zijn hoofd op de munten. Niet mijn land, Ik zou geen geld meer uitgeven, munten sparen en ze plakken in een kamer, daar luisteren naar die mixtape die ondertussen stinkt naar waar jongeren niet over nadenken, maar klinkt als toen we nog jong waren

Koffie Leute

Mag het everzwijn even zijn?

zie zijn lijf in de schacht van de schoorsteen denkbeeldig de velden in lopen

zet je blik open

Breek los van het kader

al voelt de situatie dan zwaarder

zet je voeten in de aarde en wroet

Laat je okselhaar groeien tot het ruw onder je oksel zit

rol in de modder

laat de boel samenklitten tot er ergens op je lijf een stuk everzwijn zit

Timmer een kader met takken die langs de kanalen gestopt zijn bij een boom te horen

maak ze weer vast aan elkaar

doe je armen omhoog

nu gaan je ogen open

geen zorgen er wordt vandaag niet op je geschoten

je bent de hoofdschotel

 

Zelfportret-pasfoto

Op een pasfoto staat alleen je hoofd.

Alsof dat alles is wat ik ben

een hoofd, met een witte achtergrond en een klein stukje romp

We zijn niet te herleiden tot wat het oog voor waar neemt

er zit veel meer in ons dan lucht

Weten wie je bent begint bij, verdwalen,

de weg vragen, niemand vinden die de taal spreekt

borden langs de kant van de weg die naar elkaar wijzen

de hele weg kwijt raken waar je net op stond

Elk bewijs opgegeten door de tijd

geen spoor meer om te volgen

jezelf tegenkomen in de afwezigheid van elke andere optie

Je vel te beginnen bij je wijsvinger openvouwen en onderzoeken

welke herinneringen er in je handen zijn blijven hangen

ezelsoren vouwen in de momentopname en ze onder je vel verstoppen

je hand weer dichtvouwen, je borstkast open stomen, tot de lijm loskomt,

je je hart kan zien. Jezelf transformeren in een mier met een duikpak, die langs je slagader je hart in surft, met een Go Pro om zijn derde poot geklemt. Je filmt de geschiedenis van je houden van. Hoe vaak kan je een gebouw renoveren voor hij volledig afbreekt? Hoeveel lagen behang zitten er op de muren? Is het hier nog bewoonbaar? Je maakt de muren schoon, plamuurt de gaten en brengt een dikke laag nieuwe verf aan. Je verlaat je hart en plakt je borstkast dicht met een lik. Als een egyptenaar wandel je via je neus je hersenen in. Je transformeert jezelf in een neuron. Wat heb je vandaag in gedachten?

 

 

 

Meneer de reporter

Er zitten gaten in onze straten

Het gaat niet over de staat van de weg

Het gaat over wat je zegt

Het gaat over je antwoord

Op de vraag hoe het gaat

Je loopt weg

In het voorbij gaan zit het moment waar je naar op zoekt bent.

Waar je achteraan rent loopt van je weg omdat je niet in staat bent

Er bij stil te staan

Links, rechts,

Het maakt niet uit

Wat iemand zegt

Wel hoe je het in beeld brengt

Je microfoon danst als een voetzoeker het plein rond

Tot BOEM in ons gezicht

In ons ogenblik

Wij willen vooruit in dit leven

We schermen ons af van het beeldscherm

De nood gezien te worden komt van de andere kant

Je wacht op je shot

Ons ogenblik

Wij zijn

Jij gaat er aan voorbij

Je zit op slot

Je schiet koppen en schotels en spuit ze als thee het

Beeldscherm op, de krant in, heet van de naald.

Je kijkers hebben dorst

Ze drinken ons moment ad fundum op

Je loopt weg

Waar je achteraan rent loopt van je weg

Omdat je er niet bij stil durft te staan

Je bent buiten adem

Wij buiten beeld

Drukken op een like button

Worden meegezogen in de oppervlakte

Van elke dag

Je hebt liken, liken en je hebt liken

snap je,

ja ja

ik snap het

Hoe ik talent voor het leven kreeg

In transit zie je geen beweging

Je staat er op vooruit te kijken

Achteruit zie je iemand voor je uit rijden

Waaruit? De waarheid?

Er is geen bos meer over na de bomen die gekapt zijn voor je dossier

De room is van de droom

Een uitgesteld huwelijk met een verloofde die van binnenuit composteert

een nieuw bos voedt om je met enveloppen de kast op te jagen

Kanttekening

Kennis komt van ervaring

Je vaart er wel bij over niet alles bij te leren

In transit zie je geen beweging

Je staat er op vooruit te kijken

Het is vreemd links af te gaan

Op een eerste indruk

De waarheid?

Dit is niet het beloofde land

Niemand heeft trek

Je haal jezelf over

Aan de regelmatigheid- BANG-

Niemand heeft dorst

Ze spellen je de les

dit is niet het beloofde land

Je vaart er wel bij

Over niet alles bij te leren

Prins carnaval

Hij sneed met de sleutel de waanzin van elke dag doormidden. Op zijn handpalm een dwarsdoorsnede van de stad in een bedje van confetti. Hij blies positief, Wat net in zijn handen lag dwarrelde de straat door. Verstopt onder een laag goedkope confectiemode, het masker verstopte minder dan de mensen zichzelf verstopte voor hij positief blies. Ze dronken de dag uit hun lijf en de zorgen uit hun hoofd. Hij hief zijn handen hoog boven zijn hoofd. De verpleegster voor een dag haalde met haar handen wat hem dwars zat uit de doorsnede. Straks zouden ze de stad weer netjes aan elkaar plakken met biervloertape, Eerst de sjerp van de burgemeester perforeren, drie kleurige confetti uit het gemeentehuis blazen de straten op.

Poëzieopdracht Gedicht uit eerste 10 woorden uit het dichtstbijzijnde boek

Poppenkast

Gevangenen kijken geboeid naar een vuur

Het prikkeldraad

buigt zich in ontspanning

een dyslectisch misverstand van

een prikkelbare geest

Het muurtje, de afscheidsring

tussen afscheid en afscheiding

de poort naar de ontsnapping

 

 

De benen nemen? Of het hoofd gebruiken

Nu hij tot aan zijn nek zit

is er geen terugdraaien

meer mogelijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

benen nek hoofd   muurtje afscheiding

Uit SMS poëzieworkshop